کد مطلب:277175 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143

سوره انفال
(وَ قاتِلوُهُمْ حتّی لا تكونَ فِتْنَةٌ وَیَكُونَ الدِّینُ كُلُّهُ لِلّهِ). [1] .

«با كافران بجنگید تا فتنه ای باقی نماند و دین یك سره از آن خدا باشد».

محمّد بن مسلم گوید:



[ صفحه 255]



محضر امام محمّد باقر (علیه السلام) عرض كردم: تأویل قول خدای تعالی در سوره انفال كه می فرماید: «وَ قاتِلوُهُمْ حتّی لا تكونَ فِتْنَةٌ...» چیست؟ فرمود:

«تأویل این آیه هنوز نیامده است، و هنگامی كه تأویل آن بیاید با مشركان پیكار خواهد شد تا وقتی كه یگانگی خدای تعالی را بپذیرند و شركی در روی زمین باقی نماند، واین در زمان قیام «قائم» ما خواهد بود». [2] .

و در یك روایت دیگر از آن حضرت نقل شده است كه فرمود:

«... تأویل این آیه هنوز نیامده است. هنگامی كه قائم ما (علیه السلام) قیام كند، هر كس كه زمان او را درك كند، تأویل این آیه را می بیند كه، هر كجا را كه تاریكی شب فرا گیرد آیین محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) آنجا را فرا خواهد گرفت، تا این كه دیگر شركی در روی زمین باقی نباشد». [3] .

نكته مهمی كه در اینجا قابل ذكر است این كه:

«تعبیر این حدیث بسیار جالب است به خصوص كه تاریكی شب را مثال آورده و روشنایی روز را مثال نزده است؛ زیرا شمول تاریكی بیش از روشنایی است چون ممكن است در روی زمین نقطه ای یافت شود كه نور به آنجا راه پیدا نكند؛ ولی تاریكی همه جا را فرا می گیرد و هیچ نقطه ای مستثنی نیست.

هنگامی كه آفتاب عالمتاب امامت ظهور كند همه جهان به نور پروردگار منوّر می شود و آثار قیام شكوهمند آن مهر تابان در تمام ذرات عالم آشكار می شود». [4] .

آری! هنوز تأویل این آیه واقع نشده است؛ زیرا به طوری كه می دانیم، نه در زمان رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و نه در دوران احدی از خلفاء و نه هم در روزگار هیچ یك از اوصیا، زمانی كه در آن، جز دین حق، دین دیگری در روی زمین وجود نداشته باشد، به طور كامل در دنیا پدید نیامده است و بنابر این، شكی نیست كه چنین وضعیتی فقط در زمان حضرت مهدی (علیه السلام) تحقق خواهد یافت.



[ صفحه 256]




[1] سوره انفال، آيه 39.

[2] ينابيع المودّة، ص 239، باب 71 ؛ تفسير مجمع البيان، ج 4، ص 834.

[3] تفسير عياشي، ج 2، ص 60، ح 48 ؛ تفسير البرهان، ج 3، ص 81، تفسير صافي، ج 3، ص 340، و اثبات الهداة، ج 3، باب 32، ح 58 و با ترجمه فارسي، ج 7، ص 99، ح 558.

[4] جهان بعد از ظهور، ص 75.